Er þetta ekki alveg makalaust: - Vestfirðingar hafa alla tíð staðið í stafni hjá þjóðinni!
Það sannast jafnvel daglega ef einhver ber af í þessu þjóðfélagi, eða er eitthvað öðruvísi en aðrir, þá er hann oftar en ekki Vestfirðingur eða a.m.k. af vestfirskum ættum. Sjáiði til dæmis karakterinn Sverri Kristjánsson, sagnfræðing, (sjá Moggann og Þingeyrarvefinn). Auðvitað var hann Vestfirðingur. Hvað annað! Foreldrar hans voru Kristján Guðmundsson, bóndi í Þverdal og Kjaransvík í Sléttuhreppi og síðar í Reykjavík, og k.h., Guðrún Vigdís Guðmundsdóttir húsfreyja. Sem sagt geirnegldur Hornstrendingur!
Ekki þarf að fara mörgum orðum um íslensku sjómannastéttina. Þar má heita valinn maður í hverju rúmi fyrr og síðar. Með allra harðfengustu mönnum á jarðarkringlunni. Úrræðagóðir og gætnir en samt framsæknir. Þar skipa Vestfirðingar öndvegið í huga margra okkar landkrabbanna. Standa í stafni. Til dæmis Eiríkur Kristófersson, skipherra, Barðstrendingurinn frá Brekkuvelli. Svo aðeins einn sé nefndur.
Á 35 ára starfsferli sínum hjá Landhelgisgæslunni tók hann þátt í 640 björgunaraðgerðum, smáum sem stórum, við ýmiskonar aðstæður. Margir áttu honum líf að launa. Eiríkur skipherra var mikill persónuleiki og bjó yfir afburða frásagnargáfu líkt og margir Vestfirðingar. Húmoristi fram í fingurgóma.
Þeir sem ekki hafa lesið ævisögu hans eftir Gylfa Gröndal eiga mikið eftir!