DV 11. sept. 2009 - Birgitta Jónsdóttir: Besta ár lífs hennar á Núpi í Dýrafirði
Birgitta ólst upp í Þorlákshöfn og er dóttir Bergþóru Árnadóttur, tónskálds og tónlistarkonu, og Jóns Ólafssonar skipstjóra. Jón ættleiddi Birgittu þegar hún var sex ára en hann gekk henni í föðurstað þegar hún var fjögurra ára og hefur hún alltaf litið á hann sem pabba sinn. Blóðfaðir Birgittu hét Karl Valdimarsson og á hún fjögur hálfsystkini samfeðra sem hún hefur fundið hvert á fætur öðru á lífsleiðinni eins og hún orðar það. Foreldrar hennar og stjúpfaðir eru öll látin.
Þegar Birgitta flutti til Reykjavíkur átti hún í erfiðleikum með að aðlagast lífinu í borginni. Níu ára bað hún um að fá að fara í heimavistarskóla og það varð til þess að hún fór einn vetur í heimavistarskólann að Skógum. Henni líkaði ekki vistin og það fór svo að hún bjó hjá ömmu sinni og afa í Hveragerði um tíma.
„Þar gerðist ég pönkari og dálítill villingur. Ég skrópaði oft í skólanum og húkkaði mér far til Reykjavíkur þar sem ég hékk á Hlemmi með hinum pönkurunum. Ég var fyrsta stelpan á Íslandi til að skarta alvöru hanakambi,” segir Birgitta glettin.
Fimmtán ára fór hún á heimavistarskólann á Núpi og segir Birgitta það hafa verið besta ár lífs síns.
Þar kynntist hún Jóni Gnarr og ástin kviknaði. „Jón var líka pönkari. Ég var fyrsta kærastan hans og hann var fyrsti kærastinn minn. Hann var skemmtilegur, snjall og hlý manneskja og við vorum saman í um það bil ár. Við hlustuðum mikið á Clash og lásum saman anarkistabókmenntir, vorum saman í pönkhljómsveit og ætluðum að stofna Greenpeace á á Íslandi,” segir hún.
Það slitnaði upp úr sambandi Jóns og Birgittu en hún segir þó að þau hafi verið í sömu kreðsu í áranna rás þannig að alltaf hafi verið eitthvert samband þeirra á milli.
Hvernig finnst þér hann standa sig sem borgarstjóri?
„Mér finnst hann standa sig vel þótt ég vildi sjá hann vera meiri Gnarr og minni Samfó,” segir hún.
Lesa mátti opinskátt viðtal Hönnu Ólafsdóttur við Birgittu Jónsdóttur í helgarblaði DV þessa helgi í september 2009.