Guðmundur G. Hagalín hefur orðið: - Lýsing á Vestfjörðum sem á fáa sína líka
„Flestum þeim, sem ekki eru uppaldir á Vestfjörðum, þykir þar ærið hrikalegt og harðbýlt. Núparnir milli fjarðanna eru margir snarbrattir í sjó fram, og síðan taka við yzt í fjörðunum brattar hlíðar, klettabelti efst eða ókleif standberg, en þar fyrir neðan aurar og skriður, með grasblettum eða geirum á víð og dreif. Sums staðar eru hamrarnir samfelldir á löngu svæði, en hér og þar rjúfa þá gjótur, gjár eða gil.
Víða eru háir bakkar eða björg með sjó fram og neðan þeirra oftast stórgrýtt fjara með sandvíkum á stöku stað, en á mörgum hlíðunum eru einn eða fleiri forvaðar og eru þeir víðast kallaðir ófærur. Eftir því sem lengra dregur inn, eykst undirlendið og skerast dalir eða dalverpi inn í fjöllin – með nokkuð mislöngu millibili. Sé millibilið langt, er þar oftast sæbrött hlíð, svipuð þeim, sem eru yzt við firðina, en fjöllin þó óvíða jafn hrikaleg og eins lítið gróin. Út í flesta af fjörðunum skaga sand-eða malareyrar og innan við þær eru góðar hafnir.“
(Guðmundur G. Hagalín: Ég veit ekki betur, sjálfsævisaga, 1. bindi, önnur útgáfa, bls. 5, AB, Rvk. 1978)
